Adam Kulpiński

Tekst zaczerpnięty z „NOTY BIOGRAFICZNE ŁĘCZYCAN
ZAMORDOWANYCH W KATYNIU” Bolesława Solarskiego

„Urodził się 18 grudnia 1894 r. w Łęczycy, syn Ludwika i Franciszki z domu Lewandowskiej. Uczył się w „8-klasowej Szkole Realnej im. A. Mickiewicza„ w Łęczycy i w „Szkole Realnej im. E. Konopczyńskiego„ w Warszawie. Od kwietnia 1916 r. w 46 zapas, pp w Odessie, w stopniu chorążego, od września 1917 r. w 7 pułku strzelców polskich I Korpusu Polskiego gen. Dowbór-Muśnickiego w Bobrujsku i w Legii Podchorążych. Za udział w bojach odznaczony Krzyżem Walecznych w 1923 r. Od 2 listopada 1918 r. w Wojsku Polskim. Był m.in. oficerem placu w twierdzy Dęblin i wykładowcą w Wielkopolskiej Szkole Podchorążych Piechoty w Poznaniu. Będąc oficerem zawodowym ukończył w 1933 r. Wydział Inżynierii Lądowej na Politechnice Warszawskiej, następnie dokształcał się w Wyższej Szkole Wojennej. W latach 1936-1939, w stopniu majora był Szefem Fortyfikacji Modlin, a następnie Fortyfikacji Toruń. W 1923 r. poślubił Jadwigę Tyską. Z tego związku narodziła się córka Maria Janina. W listopadzie 1939 r. przebywał w obozie przejściowym w Szepletówce, następnie w Starobielsku. Znajduje się w spisie NKWD pod poz. 1699. Zamordowany w Charkowie, pochowany się w dołach śmierci w Parku Leśnym w Charkowie.”

(CAW, akta nr 14790, KW-63, 281; Zespół akt Biura Personalnego
MSW, sygn. 1-300,18, 344, K 31; Mwk, s. 440 i s. 943; Aleksander Przybylski (zięć A. Kulpińskiego), archiwum rodzinne (informacja w zbiorach autora))

Posiadał jedną z działek na Brodach Parcelach w Pomiechówku w latach międzywojennych. Była to działka przy obecnej ulicy Słonecznej. Pobudował tam dom, w którym po przebudowie obecnie mieści się Ośrodek Zdrowia.