Zbliżenie napisu 1916 rok
Żołnierze niemieccy przy pomniku w 1916 roku
1919 r. Oficerowie Warszawskiego Korpusu Kadetów przy pomniku w Czarnowie
Zdjęcie pomnika z 1916 roku

Pomnik imperatora Aleksandra II – króla polskiego w Stanisławowie (nieistniejący)

 
Panowanie cara i zarazem króla polski Aleksandra II zaznaczyło się szeregiem znaczących reform – zniesieniem pańszczyzny, reformą ziemską, sądową i wojskową, liberalizacją prasy i życia publicznego. Za swoją działalność otrzymał tytuł Oswobodziciela. W Polsce uważano go jednak przede wszystkim za despotę. Skromne pomniki Aleksandra II zaczęto masowo wznosić z inicjatywy chłopów po zniesieniu pańszczyzny. Drugą falę budowy okazałych pomników wywołała męczeńska śmierć cara. Z okazji pięćdziesięciolecia zniesienia pańszczyzny wzniesiono Aleksandrowi II ponad tysiąc pomników, w zasadzie mało interesujących z artystycznego punktu widzenia, sztampowych popiersi. W Rosji był on bezspornym liderem w liczbie wzniesionych pomników. Także w Polsce, gdzie całe społeczeństwo z wyjątkiem chłopstwa widziało w carze przede wszystkim pogromcę powstania, wzniesiono około dwudziestu pomników z różnych okazji. Do naszych czasów przetrwały tylko nieliczne. Wśród nich jeden w pobliżu twierdzy Nowogieorgijewsk (obecnie Modlin), gdzie dla zabezpieczenia stacjonującego tam wojska na przedpolu w okolicznych wsiach osiedlono rosyjskich chłopów z guberni pskowskiej. Główną wsią rosyjskich kolonistów pod Nowogiergijewskiem była Aleksandryjskaja Kolonia (obecny Stanisławów). W 50. rocznicę zniesienia pańszczyzny w Rosji – 19 lutego 1911 roku – koloniści postanowili wznieść pomnik ku czci Aleksandra II, ze środków miejscowej społeczności. Prawdopodobnie brązowe popiersie było odlane w pracowni kijowskiego architekta Władysława Gorodeckiego. Wykonane z brązu popiersie cara na wysokim piramidalnym postumencie, ogrodzone ażurowym metalowym płotem, odsłonięto i wyświęcono 30 sierpnia 1911 roku. W maju 1912 roku popiersie i tablica pamiątkowa zniknęły z postumentu. Popiersie przypadkowo znaleziono na dnie rzeki. Nie wiadomo, co się z nim stało, czy wrócił na swoje miejsce, czy ustawiono go w bezpieczniejszym miejscu.

Pomnik „Chwała bohaterom ojczyzny” (nieistniejący)

Pomnik został odsłonięty 11 października 1973 roku w 30 rocznicę powstania Ludowego Wojska Polskiego na skwerze u zbiegu ulic Wojska Polskiego i Wolności. Pomnik potocznie nazywany był przez mieszkańców Pomiechówka „Armatką”. Armata zniknęła z pomnika w niewyjaśnionych okolicznościach, a w tym miejscu powstał inny pomnik.

Pomnik-upamiętnienie 3 milicjantów zastrzelonych przez Roja (nieistniejący)

28 sierpnia 1950 roku, oddział żołnierzy wyklętych, pod dowództwem Roja (Mieczysława Dzieduszkiewicza), wstrzymał odjazd pociągu w celu przeszukania . Prawdopodobnie było to poszukiwanie ważnej osoby. Akcja skończyła się tragicznie. Żołnierze zastrzelili trzech miejscowych milicjantów, w tym dwóch braci. Władze komunistyczne upamiętniły poległych funkcjonariuszy pomnikiem, w postaci trzech kamieni. Na jednym z nich umieszczono tablicę z datą wydarzenia i nazwiskami zabitych. Zostali oni pochowani na miejscowym cmentarzu parafialnym.

Wygląd pomnika od strony ulicy
Tablica na głównym kamieniu
Tablica z pomnika na cmentarzu

Pomnik ku czci gen. Sławoja-Składkowskiego

Pomnik powstał w miejscu „Armatki” u zbiegu ulic Wojska Polskiego i Wolności w 2001 roku. Uroczyste odsłonięcie miało miejsce 8 maja. Powstanie pomnika związane było z przywracaniem pamięci o generale Sławoju-Składkowskim, który jest ważną dla Pomiechówka postacią oraz z nadaniem imienia generała powstałemu w Pomiechówku gimnazjum.

Pomnik – kamień przy ul. Warszawskiej

Pomnik znajduje się u zbiegu ulic Wojska Polskiego i Warszawskiej. Został poświęcony wszystkim poległym w obronie ojczyzny.

 

Widok od ulicy Warszawskiej

Pomnik – figura św. Anny

Pomnik, a właściwie figura św. Anny, patronki parafii Pomiechowo znajduje się u zbiegu ulic Modlińskiej i Nasielskiej. Jest to figura św. Anny, patronki rzymsko-katolickiej parafii Pomiechowo. Jednocześnie jest to pierwszy na świecie pomnik poświęcony matkom (św. Anna jest matką Matki Boskiej). Pomnik powstał w dwudziestoleciu międzywojennym. Został ufundowany ze środków PCK. Napis na tablicy znajdującej się na pomniku, to słowa prezydenta Ignacego Mościckiego: „Dzieci Kochajcie i Szanujcie Matki Wasze. Miłością Rosną i Szlachetnieją Wasze Serca”. Pod nią zaś wezwanie do modlitwy: „Św. Anno Módl Się Za Nami”.

Jesienny widok całego pomnika
Figura w zbliżeniu
Tablica na pomniku z zatartym napisem

Pomnik Ofiar Fortu III i II wojny światowej

Pomnik znajduje się w Pomiechówku przy ulicy Nasielskiej przed Szkołą Podstawową. 24 września 1974 roku odbyła się uroczystość odsłonięcia pomnika, projekt wykonał artysta rzeźbiarz Antoni Ślęzak. Pomnik upamiętnia ofiary obozu hitlerowskiego w Forcie III oraz wszystkie ofiary II wojny światowej. Pomnik powstał po sesji naukowej „Pomiechówek oskarża”, która odbyła się w maju 1972 roku. Wtedy został zamurowany kamień węgielny pod pomnik, który rzekomo jest kamieniem pochodzącym z Fortu III. W 2020 roku Fundacja Fort III Pomiechówek dokonała rewitalizacji pomnika. Prace wykonała firma Granity Skwara – kamień naturalny. Koszty okazały się dużo większe niż wcześniej przewidziany budżet, ale firma poniosła te dodatkowe koszty bezinteresownie. Fundacja Fort III Pomiechówek, stara się o przywrócenie terenowi wokół pomnika, pierwotnego wyglądu, który widoczny jest na jednym ze zdjęć. Na zdjęciu również jedna z korespondencji w tej sprawie z Lasami Państwowymi.

Warta przy kamieniu węgielnym pod pomnik 7 maja 1972 r.
Wmurowanie kamienia węgielnego pod pomnik 7 maja 1972 r.
Uroczystość odsłonięcia pomnika 24 września 1972r.
Pierwotny wygląd placu wokół pomnika.
Napis na pomniku.
Pismo w sprawie rewitalizacji terenu.
Obecny wygląd pomnika i terenu.

Pomnik obok Fortu III

Pomnik znajduje się przed wejściem do Fortu III. Powstał w xxxx roku.
Widok pomnika
Znajdująca się na pomniku tablica
Znajdująca się obok pomnika informacja o Forcie III

Pomnik w miejscu katastrofy lotniczej

25 stycznia 1996 roku, w lesie w pobliżu Leśnictwa Pomiechówek, miała miejsce katastrofa lotnicza, w której zginęło dwóch pilotów oblatywaczy: płk Marian Puchalski i ppłk Marek Wasiak. W miejscu katastrofy znajduje się pomnik, na który składa się kamień z tablicą i ogon samolotu. Szczegóły katastrofy zostały opisane na tablicy (zdjęcie poniżej).

Widok pomnika
Tablica ze szczegółami zdarzenia
Godło z ogona samolotu

Źródła

dr Piotr Oleńczak „Osiem wieków w dolinie Wkry”

Internet, facebook „Historia Nowego Dworu Maz. i okolic”

film „Stacja Pomiechówek” (youtube) zrealizowany przez Gminny Ośrodek Kultury w Pomiechówku

zdjęcia współczesne Danuta Bolek