Tadeusz Czekajło

Urodził się 11.09.1948 roku w Szczecinie. Był absolwentem Wyższej Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie z 1975 r. Był pilotem doświadczalnym, pilotem klasy „M”, w stopniu podpułkownika. Posiadał około 2800 godzin nalotu. Zginął 29.04.1993 r. wraz z podpułkownikiem dypl. pil. Lechem Budziszem na lotnisku Indian Air Force w Hakimpet w Indiach. Lotnicy wykonywali loty próbne na samolocie TS-11 Iskra, przekazywanym stronie indyjskiej po drugim remoncie głównym wykonanym w WZL nr 2 w Bydgoszczy. Start wykonywał ppłk Czekajło, który prawdopodobnie zemdlał. W drugiej fazie rozbiegu sterowanie przejął ppłk Budzisz. Przejęcie sterowania nastąpiło jednak zbyt późno, samolot uderzył w groblę ziemną i płonąc przeleciał jeszcze ok. 100 m. Ppłk Tadeusz Czekajło zginął na miejscu, ppłk L. Budzisz zmarł w szpitalu w wyniku doznanych poparzeń i obrażeń wewnętrznych.

W latach 1975-1976 50 samolotów Iskra bis D wyeksportowano do Indii, gdzie były użytkowane w Akademii Indyjskich Sił Powietrznych w Hakimpet na przedmieściach Hyderabadu. W późniejszych latach do Indii sprzedano jeszcze 14 egzemplarzy w celu uzupełnienia strat. W Indiach Iskry, określane mianem „Lady”, były bardzo intensywnie eksploatowane do końca 2004 roku i tak jak w Polsce zyskały opinię jednego z najlepszych samolotów do szkolenia pilotów bojowych. Zakup dużej liczby Iskier przez Indie był jednym z największych sukcesów polskiego przemysłu i lotniczej myśli technicznej w latach powojennych. W okresie od 1981 roku do początku XXI wieku maszyny indyjskie przeszły po trzy remonty. WZL-2 przez wiele lat utrzymywały również przedstawicielstwo serwisowe w bazie Hakimpet, wspomagające miejscowych techników w obsłudze Iskier. Pracownicy bydgoskich zakładów, a także WSK PZL Mielec i WSK PZL Rzeszów byli kimś więcej, niż tylko mechanikami – byli ambasadorami polskiej kultury w tym zakątku Indii. Polscy piloci oblatywali indyjskie egzemplarze po remontach.